از روشناي دل و چشمت

دیشب دیر خوابیدی و صبح نتوانستم بیدارت کنم.وسایل تو و کیفم را گذاشتم توی ماشین .بعد خودت را و کفش هایت را و عروسکت علی را بغل گرفتم و نشستم توی ماشین.

ترافیک سنگین بود و تو می توانستی یک ساعتی توی ماشین بخوابی.

نزدیک مهد کودک که رسیدیم ،آرام آرام بیدارت کردم و لباس هایت را پوشانیدم.

چند تا لقمه نان و شکلات هم برایت گذاشته بودم.بین خواب و بیداری شروع کردی به خوردن.

لقمه ها را تمام کردی و داشتی ماشین ها و ترافیک را تماشا می کردی.

یکدفعه برگشتی به سمت من و توی چشم هام زل زدی و گفتی :

"مامان تو باز هم مقنعه داری؟"

با تعجب جوابت را دادم که :"دارم..."

گفتی :

"اون یکی ها هم مشکیه؟"

فهمیدم قضیه از کجا آب می خورد.تو رنگ مشکی رادوست نداری اصلا....قبلا هم گفته ای به من.

گفتم:

"چه رنگی داشته باشم خوبه ؟"

گفتی :

"قهوه ای..."

رد نگاهت را دیده بودم .یک پراید بغل ماشین ما بود.راننده اش دختری بود قشنگ و آراسته.شال قهوه ای خوش رنگ و رویی به سر داشت.

گفتم :

"رنگ شال این خانمه خوبه بخرم؟"

با حرکت سر تایید کردی.

گفتم :

"چشم عزیزی .این دفعه مقنعه رنگی خوشگل می خرم."

اگر تو بخواهی ،آن کفش طلایی  را هم که برایم پسندیده بودی ،می خرم و می پوشم.

اما امیدوارم تو هرگز مجبور نشوی چیزی به نام مقنعه سرت کنی،چه سبز چه سیاه چه قهوه ای ...